CZERWIEŃCZYCE

To typowa wieś łańcuchowa położona nad potokiem Czerwionek. Nazwa wsi przypisywana jest zaoranej wiosną lub jesienią czerwonej ziemi. Kolor ten gleba zawdzięcza czerwonemu spągowcowi. Łacińska nazwa wsi Walteri Villa w tłumaczeniu oznacza wieś Waltera. Prawdopodobnie było to imię założyciela i pierwszego właściciela osady. W następnych wiekach ukształtowała się nazwa Rothwaltersdorf, która przetrwała do 1945r. Przez dwa lata funkcjonowała nazwa Walerowo, by później zmienić się na ostateczną wersję - Czerwieńczyce.

Pierwsze wzmianki o osadzie pochodzą z XIV w. Wtedy też wieś przeżywała czasy swojej pomyślności. Był tu młyn wodny, karczma, kuźnia, a także kopalnia. Nie wiadomo jednak co tu wydobywano. Trwa na ten temat spór. Gdyby jednak chodziło o węgiel, byłaby to najstarsza wzmianka o tego typu górnictwie na Dolnym Śląsku.

Właścicielami wsi byli kolejno Malwitzowie, Tschischwitzowie, Röttingowie, Dartschowie, Götzenowie, Magnisowie. Już w wieku XVIII istniał tu kościół, szkoła katolicka, trzy młyny wodne, trzy folwarki, kopalnia węgla, kamieniołom, w którym można było znaleźć okazy skamieniałości.

Wieś posiadała strategiczne położenie. Łączyła bowiem twierdzę w Srebrnej Górze z twierdzą w Kłodzku. To była niestety jej negatywna strona położenia, gdyż prowadzone były stałe walki na tym terenie. Po I wojnie światowej Czerwieńczyce pozostały nadal wsią rolniczą. Wśród mieszkańców byli również: stolarze, kowale, szewcy, piekarze, rzeźnicy, handlowcy i fryzjerzy. Od 1932 r. we wsi działał niewielki tartak.

Wiek XX to rozwój dróg i szlaków turystycznych. Bożków dopiero od 1976 r. znajduje się w gminie Nowa Ruda. Po II wojnie światowej zasiedlona została przez polskich osadników, głównie rolników. Polacy uruchomili największą restaurację, którą zarządzał Ignacy Zygmunt. Niestety nie odrodziła się parafia.

Z uwagi na większościową ludność niemiecką w latach 40-stych w Czerwieńczycach istniała szkoła z językiem niemieckim, do której uczęszczali uczniowie z pobliskich wsi. Dopiero pod koniec tak 50-tych ją zlikwidowano. W tych samych latach działała Rolnicza Spółdzielnia Rolnicza Postęp.

Gleby nie były zbyt urodzajne, dlatego gospodarze nastawili się na hodowlę bydła mlecznego i rzeźnego. W 1974 r. spółdzielnia mleczarska z Wałbrzycha wybudowała dużą zlewnię mleka. Sukcesywnie jednak młodzi wyjeżdżali aby podjąć pracę poza rolnictwem. W 1989 r. rozpoczął działalność gospodarczą Czesław Płachytka, który utworzył firmę produkcyjną Poliamid.

Obecnie we wsi działają sklepy, wybudowano boisko sportowe, jest baza sportowo – rekreacyjna, sala wiejska, kościół i świetlica.

Leśniczówka

Położona jest przy czerwonym szlaku prowadzącym z Dzikowca do Srebrnej Góry na wysokości 404 m n.p.m., u podnóża Góry Korzecznik (548 m).  Obiekt znajdował się na szlaku, którym transportowano  uzbrojenie dla twierdzy pruskiej podczas wojen śląskich. Przy leśniczówce znajdują się stawy.

Budowla jednonawowa, o której pierwsza wzmianka datowana jest na rok 1347. Kościół z półkoliście zakończonym prezbiterium i kolebkowym sklepieniem. Boczne ołtarze wykonane są w stylu rokoko, poświęcone Matce Boskiej Częstochowskiej i św. Sebastianowi. Ołtarz główny wykonany w stylu neoromańskim. Zdobią go rzeźby św. Bartłomieja, patrona świątyni oraz św. Piotra i Pawła. W wyposażeniu świątyni znajdowały się trzy ołtarze i cztery dzwony. Z czterech dzwonów zachował się tylko jeden. W XVII i XVIII w. świątynia przebudowywana, w wyniku czego otrzymała styl barokowy. Wokół kościoła znajduje się cmentarz z budynkiem bramnym, którego portal ma gotyckie cechy. Przy wejściu na cmentarz stoi krzyż pokutny.