WOLIBÓRZ
Wolibórz położony jest wzdłuż potoku Woliborka. Najdawniejsze źródła mówią o Woliborzu jako o wsi królewskiej, która należała do właścicieli Nowej Rudy, najpierw rodziny von Donyn, później Stillfriedów, a ostatecznie Magnisów.
Z miejscowością związana jest historia pięknej Kingi, za której sprawą udało się rozgromić rozbójników, zamieszkujących zamek Quingenburg. Wieś leży na bogatych złożach bogactw naturalnych. Powstało tu kilka niewielkich kamieniołomów. Z końca XVII w. pochodzą potwierdzone informacje o wydobyciu węgla.
Na początku XX w. dotarła do wsi słynna Kolej Sowiogórska. W latach 1933-34 zdecydowano o rozebraniu odcinka zębatego kolei i była to decyzja na trwałe. Wolibórz stał się stacją końcową odcinka do Ścinawki Średniej. W okresie funkcjonowania kolei spora grupa turystów odwiedzała okolice wsi nad Woliborką.
W początkach XX w. wieś liczyła blisko 3000 mieszkańców i prezentowała się dość bogato pod względem usług i handlu: było 8 gospód, 2 piekarnie, 2 kuźnie, 2 krawców, 2 rzeźników, 3 stolarzy, 4 szewców, fryzjer, 2 kołodziei, siodlarz, kilka sklepów, cegielnia. We wsi działała poczta, szkoła, urząd gminy i młyn.
Po II wojnie światowej we wsi pojawili się pierwsi Polacy: z południowej Polski, kresowiacy oraz reemigranci z Francji, Belgii i Niemiec, a także sporo górników z Górnego Śląska. W 1949 r. utworzono tu Bibliotekę Gminną i Gminny Dom Ludowy. Sprawnie działała Spółdzielnia Rolniczo – Przemysłowa oraz Gminna Spółdzielnia Samopomoc Chłopska, jak również gminna świetlica w Woliborzu. W miejsce spółdzielni produkcyjnej w 1961 r. utworzono Kółko Rolnicze. W 1955 r. powstało stałe kino Ustronie, obecnie nieistniejące.
W latach 70-tych powstała remiza, w której dziś swoją siedzibę ma OSP Wolibórz.
Obecnie bardzo prężnie działa Koło Gospodyń Wiejskich Woliborzanki, które jest wielokrotnie nagradzane w różnych konkursach.
Funkcjonuje także przedszkole i szkoła podstawowa z filią Biblioteki Publicznej Gminy Nowa Ruda.
Turystów każdego roku przyciąga malowniczo położone lawendowe pole.
Wieś dumnie reprezetnuje czwartoligowy zespół piłkarski Słowianin Wolibórz.
Kościół św. Jakuba
Wzmianka o drewnianej świątyni pochodzi z 1362 r. Przed 1514 r. wzniesiono gotycki, murowany kościół. W wieku XVIII przebudowywany przez ród von Hemm. Najcenniejszym zabytkiem kościoła jest chrzcielnica, ołtarz główny z belkowaniem, wspierany przez dwie pary kolumn korynckich oraz ambona w kształcie łodzi z 1780 r., jedno z nielicznych dzieł tego typu w kraju. Jej charakterystyczną cechą jest brak masztu i żagla. W ich miejsce nieznany artysta wyrzeźbił symboliczny raj w postaci góry porosłej palmami, na której pasą się owce pod opieką św. Piotra.
Na środku nawy znajduje się płyta nagrobna ostatniego właściciela Woliborza z rodu von Hemm z żoną. Obrazy na ścianach, figury Matki Bożej, św. Nepomucena i św. Sebastiana pochodzą z XIX wieku. Rzeźby wykonali artyści z Tyrolu. W trwający od kilku lat etapami remont świątyni w znacznym stopniu włączają się mieszkańcy wsi, a także władze Gminy Nowa Ruda.
Krzyż pokutny
W pobliżu domu nr 130, za płotem stoi duży krzyż pokutny o wymiarach 118x88x18 cm, wykonany z czerwonego piaskowca. W przeszłości istniał jeszcze jeden, który stał na gruncie prywatnym Karla Pohla. Niestety krzyż znajduje się na liście krzyży zaginionych. Krzyże pokutne były wznoszone przez zabójców w miejscu, w którym dokonało się morderstwo.